Welcome to Shell-Land!

Όπως ανοίγουν τα κοχύλια στην άμμο, έτσι και γω, αποζητώ να παίρνω το φως των δικών σας ματιών...

Όσο ζω, θα ονειρεύομαι και με τίποτα δεν με ξυπνάω. Όσο υπάρχω, στη θάλασσα θα συνεχίζω να βουτάω

και σαν δελφίνι να κολυμπάω, ψηλά θα πετάω και τα κοχύλια μου στη θάλασσα θα φυλάω. ©

Τρίτη 21 Δεκεμβρίου 2010

Think positive and believe... to make it possible



Εύχομαι σ' όλους σας Καλά Χριστούγεννα γεμάτα υγεία και χαρά στο σπιτικό σας! Να είστε καλά και να θυμάστε πως η θετική σκέψη φέρνει "θαύματα" και κυρίως χαμόγελα στη ζωή μας.

Πέμπτη 25 Νοεμβρίου 2010

To νέο μου portal Shell-Land.gr άνοιξε και θα αναπτύσσεται σταδιακά. Γίνετε μέλη του και θα κερδίσετε!

Από το Σάββατο 20/11 που έβαλα την ανάρτηση για το Μαράκι - Τweety, δεν την ανάρτηση - παρότι την επομένη ήταν το opening του νέου μου portal Shell-Land.gr - ακριβώς επειδή, η Μαρία έχει μεγάλη ανάγκη από άμεση μεταφορά για νοσηλεία στην Αμερική. Είναι ζήτημα ζωής και θανάτου για την υπέροχη αυτή 25χρονη φίλη μας, που είναι ένα απίθανο παράδειγμα για όλους εμάς. Οι υπογραφές δεν είναι τόσες όσες θα βοηθούσαν την Μαρία, γι' αυτό σας θερμοπαρακαλώ όσοι από εσάς είστε bloggers, επικοινωνήστε το θέμα της Μαρίας και δώστε το link για να μαζευτούν πολύ περισσότερες υπογραφές. Οι προσευχές όλων μας για την όμορφη στην ψυχή και το σώμα Μαρία είναι το λιγότερο που μπορούμε να κάνουμε.

 

Τώρα, όσον αφορά στο νέο μου portal, πρόκειται για ένα lifestyle magazino που θα έχει ποικίλη θεματολογία σχετικά με το Φαγητό - Ποτό, την Διασκέδαση, τις Τέχνες και τις Εκδηλώσεις και φυσικά τα λατρεμένα Ταξίδια. Φυσικά, η αναφορά στο σύνηθες θέμα της Κοχυλένιας, δηλ. τις Σχέσεις & το Sex, δεν θα πρέπει να σας ξενίσει! Η διαφορετικότητα αυτής της ιστοσελίδας είναι ο τρόπος που επικοινωνεί μαζί σας τα διάφορα θέματα ( τα άρθρα θα είναι κυρίως θέματα γραμμένα από εμάς και όχι από κείμενα άλλων ιστολογίων )και ότι στοχεύουμε να διοργανώσουμε ειδικές εκδηλώσεις. Το πιο σημαντικό όμως, είναι ότι εκείνοι οι αναγνώστες του Shell-Land.gr που θα εγγραφούν ως μέλη του, θα απολαμβάνουν αποκλειστικά προνόμια, που μόνο τα μέλη του, θα μπορούν να δουν και να εκμεταλλευτούν. Οπότε, όποιος από εσάς, θαρρεί πως κάτι έχει να κερδίσει κάνοντας μία δωρεάν εγγραφή στο portal, θα με δικαιολογήσει απόλυτα που σας το τονίζω!

Καλά να περνάτε και να μην ξεχνάτε πως το πιο σημαντικό αγαθό σ' αυτή τη ζωή είναι η υγεία.

H κοχυλένια φίλη σας,
Matriga :)

Σάββατο 20 Νοεμβρίου 2010

Ας βοηθήσουμε το Μαράκι που δίνει ένα σκληρό αγώνα για να νικήσει το θάνατο, συνυπογράφοντας την επιστολή-έκκληση

Παρακάτω θα διαβάσετε ένα άρθρο που αναρτήθηκε στο Κυπριακό site Πολίτης On Line και αναφέρεται στην blogger φίλη μου, την 25χρονη Μαρία Δημητρίου (Tweety).

Παράκληση, να υπογράψετε ώστε να γίνει σύντομα η μετάβασή της στην Αμερική, για να την σώσουμε!

Η εφημερίδα Πολίτης δημοσίευσε το παραπάνω άρθρο αναφέροντας ότι τη συλλογή υπογραφών την ξεκίνησε το ελληνικό blog Τρυποκάρυδος, που είναι άξιο πολλών συγχαρητηρίων.

 

ΣΥΛΛΕΓΟΝΤΑΙ ΥΠΟΓΡΑΦΕΣ ΓΙΑ ΝΑ ΣΤΑΛΕΙ ΣΤΙΣ ΗΠΑ

Έκκληση στον υπουργό Υγείας για την 25χρονη Μαρία


Σημαντική ανταπόκριση είχε το χθεσινό ρεπορτάζ του «Π» για την 25χρονη Μαρία Δημητρίου, η οποία πάσχει από την σπάνια ασθένεια Μπεχσέτ που την έχει καθηλώσει στο κρεβάτι, με ποικίλα σοβαρά προβλήματα υγείας σε όλο της το σώμα. Η οικογένεια της Μαρίας επιθυμεί τη μετάβασή της για νοσηλεία και θεραπεία στην κλινική Mayo, το συντομότερο, στις ΗΠΑ, η οποία ειδικεύεται σε δύσκολα περιστατικά όπως αυτό. Ωστόσο, δεν έχει την οικονομική δυνατότητα να στηρίξει την αποστολή. Ο υπουργός Υγείας, Χρίστος Πατσαλίδης, μας γνωστοποίησε την επιθυμία του να συναντήσει ο ίδιος τη μητέρα της 25χρονης, προκειμένου να δει με ποιον τρόπο μπορεί να βοηθήσει το υπουργείο. Μάλιστα, σ’ αυτήν την κατεύθυνση αναμένεται να πιέσει και η βουλευτής Στέλλα Κυριακίδου, η οποία έστειλε χθες επιστολή στον υπουργό, προκειμένου να δει ο ίδιος προσωπικά την περίπτωση της Μαρίας Δημητρίου, εφόσον πρόκειται για ένα πολύ σπάνιο, παγκοσμίως, περιστατικό. Αναγνώστες που επικοινώνησαν με τον «Π» εξέφρασαν την επιθυμία να βοηθήσουν την οικογένεια, ενώ ήδη στο διαδίκτυο συλλέγονται υπογραφές, προκειμένου το υπουργείο να συνεισφέρει και η Μαρία να μεταφερθεί μέσα στις επόμενες μέρες στις ΗΠΑ. Σημειώνεται ότι η οικογένεια έχει ανοίξει λογαριασμούς για συνεισφορές στην Τράπεζα Κύπρου, την Ελληνική Τράπεζα και τη Νέα ΣΠΕ Αγλαντζιάς, στο όνομα Μαρία Δημητρίου.

  • Δείτε όλο το ρεπορτάζ και τους τρόπους συνεισφοράς εδώ.

Πηγή: Εφημερίδα «ΠΟΛΙΤΗΣ» ΧΡΥΣΤΑ ΝΤΖΑΝΗ, 19/11/2010

Πέμπτη 4 Νοεμβρίου 2010

Ευχαριστώ για την υποστήριξή σας

60885_111352325592745_110944982300146_89145_4680570_n

Ένα μεγάλο ευχαριστώ για όλους τους υποστηρικτές μου στον πρώτο προεκλογικό αγώνα μου για την υποψηφιότητά μου ως Δημοτική Σύμβουλος Παλαιού Φαλήρου.

Να είστε όλοι καλά και να ξέρετε πως, όποιο και αν είναι το αποτέλεσμα για μένα, θα παραμείνω κοντά στους δημότες Π. Φαλήρου και θα προσπαθήσω να βοηθήσω τον τόπο μου, όσο περισσότερο μπορώ.

Υ.Γ. Μακάρι να μην υπάρχει αποχή την Κυριακή. Ας μην ξεχνάμε πως οι εκλογές αυτές δεν είναι βουλευτικές ώστε να δηλώσουμε την αντίθεσή μας με την πολιτική που εφαρμόστηκε μέχρι σήμερα στο τόπο μας.

Δευτέρα 25 Οκτωβρίου 2010

Έφυγες, αλλά δεν χάθηκες... Καλό ταξίδι, πατέρα

Τούτη δω η ζωή, ξεκινάει με τη γέννηση και τελειώνει με το θάνατο. Η διαφορά μεταξύ τους, είναι ότι η γέννηση είναι χαρά και συνάμα ευλογία, ενώ ο θάνατος είναι λύπη και αποχωρισμός. Όσο και να το απεύχεσαι, κάποτε φτάνει η στιγμή που χάνεις ένα δικό σου άνθρωπο που αγαπάς πολύ και τότε η καρδιά σου γεμίζει θλίψη και πόνο. Πολλές φορές, ακούμε να λέγεται, «πόσων χρόνων ήταν;». Άραγε, τι σημασία έχει η ηλικία όταν χάνεις τον άνθρωπό σου; Ίσως και να έχει, γιατί δυστυχώς, φεύγουν και πολλοί νέοι άνθρωποι που δεν πρόλαβαν να χαρούν τη ζωή τους. Από την άλλη πλευρά όμως, οι δικοί σου άνθρωποι δεν είναι αυτοί που θα σου λείπουν πάντα, ακόμα και αν ήταν πολύ γερασμένοι; Και αυτό, γιατί ήταν εκείνοι που μας χάρισαν την ίδια την ύπαρξη μας και ταυτόχρονα μας έδωσαν τα εφόδια και τη δύναμη, ώστε να αντιμετωπίσουμε αυτή τη ζωή. Αυτοί που μας έμαθαν να κάνουμε κουράγιο, που μας έδωσαν ένα χέρι βοηθείας ώστε να φτάσουμε να γίνουμε, αυτό που είμαστε τώρα - καλό ή όχι… δεν έχει σημασία το αποτέλεσμα. Αυτό που μετράει πάνω απ’ όλα είναι η αγάπη και το είναι που μας χάρισαν απλόχερα!

Η αλήθεια είναι ότι εγώ που σας τα λέω αυτά, δεν έχω χάσει και λίγους… Γιαγιάδες, παππούδες, νονό, αγαπημένο θείο και θεία, τον πιο αγαπημένο μου φίλο… Μεγάλος ο πόνος, αλλά και παντοτινός ο θησαυρός των αναμνήσεων μου από κείνους. Μέχρι πριν λίγο καιρό, πίστευα ότι ο θάνατος ενός νέου πονά πολύ περισσότερο - και ακόμη το πιστεύω κατά βάθος - αλλά σήμερα, το βλέπω λίγο πιο διαφορετικά. Τι εννοώ; Ότι αν κάποιος από μας δεν είχε χάσει ένα δικό του νέο άνθρωπο (φίλο, συγγενή κτλ), τότε με τον πρώτο θάνατο που θα προκύψει στην οικογένεια του, σε πολύ δικά του πρόσωπα, θα συγκλονιστεί. Όσο και να το περιμένεις, είναι αλλιώς όταν έρθει εκείνη η ώρα. Συνεπώς, για μένα ο θάνατος πονά, ούτως ή άλλως και όσα χρόνια και αν περάσουν μέχρι να έρθει στην οικογένειά σου, θα είναι το ίδιο οδυνηρός, δυστυχώς…

Από την άλλη ξέρω πως πρέπει να μάθουμε να ζούμε και με την σκιά του θανάτου… αφού είναι το μόνο σίγουρο για όλους μας από την στιγμή της γέννησής μας. Συμβαίνουν τόσα γύρω μας, χάνονται τόσα νέα παιδιά, τόσες αρρώστιες βασανίζουν αγαπημένους μας και δυστυχώς, παντού παραφυλά ο πόνος του θανάτου. Ίσως οφείλεται στο ότι εγώ χρειάστηκε να παίζω κρυφτό μαζί του και εξοικειώθηκα κάπως… τρόπος του λέγειν. Με αφορμή την απώλεια του πατέρα μου, θα ήθελα να σας δώσω τις ακόλουθες συμβουλές, που είναι γραμμένες με πολύ αγάπη και συμπόνια για κείνους που πόνεσαν και πονούν από την απώλεια δικών τους, αλλά και σ’ αυτούς που κάποια μέρα, θα έρθει η στιγμή που θα χάσουν κάποιον δικό τους.

Σας προτρέπω να μην χάνετε καμία ευκαιρία για να βρεθείτε με τους δικούς σας, μικρούς ή μεγάλους, φίλους και συγγενείς. Η ζωή είναι μικρή, μα έχει πολλές μικρές όμορφες στιγμές, που είναι κρίμα να τις αφήνουμε να χαθούν εξαιτίας της καθημερινότητας μας και το άγχους από την δουλειά ή το τρέξιμο για τις υποχρεώσεις μας. Να επιδιώκετε να μοιράζεστε μαζί τους στιγμές μοναδικές, που μετέπειτα… θα είναι και αυτές που θα σας ενδυναμώνουν και ταυτόχρονα θα σας κρατούν συντροφιά, όταν θα σας λείπει εκείνος που χάσατε. Ας γεμίζουμε την ζωή όλων γύρω μας μ’ όμορφες στιγμές, με χαρά και γέλιο και πολλά χαμόγελα! Η ζωή περνά και χάνεται. Στην διάρκειά της συναντάμε και πολλά βάσανα, μα δυστυχώς, στο αντίο που λέμε στους δικούς μας ανθρώπους, μας συντροφεύει και μεγάλος πόνος… Οπότε ας μην αφήνουμε την καθημερινότητά μας να περνάει όντως ανούσια και να μην αφήνει όμορφες αναμνήσεις. Ας γεμίσουμε τη ζωή μας με πολύ αγάπη και πολλές μικρές στιγμές ευτυχίας… Το ξέρω ότι επαναλαμβάνομαι σ’ αυτό το σημείο, αλλά μόνο η έμφαση πιστεύω θα μας δώσει το μέγεθος της σπουδαιότητας αυτής της διαπίστωσης.

Συγχωρέστε με, αν σας κούρασα και σας μελαγχόλησα και κυρίως αν οι σκέψεις δεν είχαν και πολύ συνοχή, μα είναι η αλήθεια που ζω αυτή την στιγμή… Δυστυχώς, έτσι έχουν τα πράγματα κι αλίμονο μας αν δεν το καταλάβουμε, όσο πιο γρήγορα γίνεται…

Γλεντήστε…, χαρείτε…, αγαπήστε…, χαμογελάστε !!! Είναι μεταδοτικό :)

Υ.Γ. Μπαμπάκα μου, θα σ’ αγαπώ πάντα! Η μαντόνα σου…


Τετάρτη 13 Οκτωβρίου 2010

Οι Προτάσεις μου για την Γυναίκα Δημότη Παλαιού Φαλήρου

60885_111352325592745_110944982300146_89145_4680570_n
Δείτε τη σελίδα μου στο facebook
Παρακάτω, σας παραθέτω το άρθρο μου, που δημοσιεύθηκε στη χθεσινή έκδοση της ημερήσιας ηλεκτρονικής εφημερίδας "ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΖΩΝΗ", σχετικά με τις προτάσεις μου για τη Γυναίκα Δημότη Π. Φαλήρου. Στόχος μου ανάμεσα σε πολλές άλλες προτεραιότητές για το καλό των δημοτών του Φαλήρου, θα είναι η στήριξη της Γυναίκας Δημότη του δήμου μου.

"Σε μια ιδανική πολιτεία ο κάθε Δημότης - πόσο μάλλον δε, ο κάθε Δημοτικός Σύμβουλος - θα αναλάμβανε τις υποχρεώσεις και τις ευθύνες του, ανεξαρτήτως ποια θέση κατέχει και θα κατόρθωνε να επιλύσει τυχόν δυσκολίες προς επίτευξη του κοινού καλού. Μόνο τότε θα μπορούσαμε όλοι μαζί να επιτύχουμε μία πλήρη και σταθερή ανάπτυξη των δήμων και συνεπώς ολόκληρης της χώρας μας.

Είναι πεποίθησή μου ότι ο δήμος Παλαιού Φαλήρου έχει ανάγκη από νέους ανθρώπους με όρεξη για δουλειά. Προσωπικά διαθέτω όλο το ζήλο ώστε να συνεισφέρω στον τόπο που αγαπώ. Αισθάνομαι πως είναι η κατάλληλη στιγμή για μένα να κινητοποιηθώ και να μοιραστώ τις ιδέες μου για το καλό του δήμου μου. Είναι υπέροχη αίσθηση, να ανακαλύπτεις μια καινούργια διάσταση στη ζωή σου, που μέχρι τώρα μόνο υποψιαζόσουν.

Η συνέχεια του άρθρου βρίσκεται εδώ

Τετάρτη 6 Οκτωβρίου 2010

Happy Birthday Shell-Land – 2 χρόνια μαζί σας

Σήμερα, γιορτάζει τα δύο χρόνια από την πρώτη ανάρτησή του το blog μου και κανονικά θα έπρεπε να κάνω εορταστική ανάρτηση. Δυστυχώς, όμως έχασα ένα συγγενή μου, σε πολύ νέα ηλικία και δεν μπορώ να χαρώ, όσο θα έπρεπε.
Ήταν πολύ νέο παιδί και δεν μόλις έχει καν χρονίσει ο μπέμπης του… Τι να πούμε τώρα στη ξαδέλφη μου, που έχασε τον άνδρα της; Τίποτα και κανείς δεν μπορεί να την απαλύνει την μεγάλη αυτή απώλεια για κείνη. Έφυγε στο ύπνο του στα ξαφνικά... Τραγικό, αλλά πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι όλα είναι μέσα στη ζωή.
Καλό ταξίδι του εύχομαι και είμαι σίγουρη ότι θα είναι φύλακας άγγελος για το μωρό του.

Happy Birthday Shell-LandΕύχομαι σ’ όλους μας να είμαστε καλά από υγεία πάνω απ’ όλα, γιατί καθετί άλλο είναι λιγότερο σημαντικό. Ας ζούμε τη ζωή μας μέχρι το μεδούλι, σαν η κάθε μέρα να πρόκειται να είναι η τελευταία μας μέρα. Χαμογελάστε! :)))
Φυσικά, χαίρομαι πολύ που μπορώ να συνεχίσω να επικοινωνώ μαζί σας και να μοιραζόμαστε χαρές και λύπες, επιτυχίες και αποτυχίες, σκέψεις και συναισθήματα. Αυτός είναι ένας πολύ σημαντικός τρόπος έκφρασης και λειτουργεί ως διέξοδος και πηγή δύναμης για μένα. Καλές αναρτήσεις σ’ όλους τους bloggers και πολλά χαμόγελα για όλους εσάς που με διαβάζετε. Σας ευχαριστώ πολύ!
 
 
 
True feelings have a sense of wonder, happiness and simplicity.

Παρασκευή 24 Σεπτεμβρίου 2010

Η Κοχυλένια θα είναι υποψήφια Δημοτική Σύμβουλος στο Δήμο Παλαιού Φαλήρου

Τελικά, όλα τα ‘χε η Μαριορή… και νέα τρεχάματα της έλειπαν! Όμως, είμαι σίγουρη ότι θα είναι ευχάριστα, παραγωγικά και δημιουργικά… Θα είμαι Υποψήφια Δημοτική Σύμβουλος στο δήμο Παλαιού Φαλήρου, στο συνδυασμό «ΝΕΑ ΔΥΝΑΜΗ ΓΙΑ ΤΟ ΦΑΛΗΡΟ» - Δ. ΧΑΤΖΗΔΑΚΗΣ. Ευελπιστώ να εισπράξω και την εκτίμηση των ψηφοφόρων του δήμου, όπως του δημάρχου, που τον ευχαριστώ πολύ για την τιμή που μου έκανε να είμαι στο ψηφοδέλτιο του της προσεχούς εκλογικής αναμέτρησης της 7ης Νοεμβρίου. Ευχηθείτε μου να πιάσει τόπο ο κόπος μου!
 
Ένα ελάχιστο δείγμα της αγάπης μου και της ομορφιάς του Παλαιού Φαλήρου είναι το βίντεο που ακολουθεί μετά το βίντεό μου με τα κοχύλια. Δυστυχώς, το έφτιαξα με φωτογραφίες που βρήκα έτοιμες στο διαδίκτυο. Μακάρι, μετά τις δημοτικές εκλογές να έχω περισσότερο χρόνο και να φτιάξω ένα ακόμη με δικές μου!




Σ’ αυτή την παραλία να δείτε τι όμορφα κοχύλια είχα μαζέψει.
Τα λατρεύω τα κοχύλια αυτά και εύχομαι να μου φέρουν γούρι.

Δευτέρα 20 Σεπτεμβρίου 2010

Έλα...



Σκέψου με τη καρδιά, αγάπα με το μυαλό. Αλλά να μην ξεχνάς, πως όταν αγαπάς χωρίς να αγαπιέσαι, είναι σαν να μιλάς χωρίς να ακούγεσαι. Γι' αυτό μίλα σ' εκείνους που σ' ακούν, ή ακόμα καλύτερα σ' εκείνους που ακούν τα λόγια της καρδιάς σου...


Τετάρτη 15 Σεπτεμβρίου 2010

Η φίλη μου Πωλίνα που αύριο γιορτάζει τα γενέθλιά της, μοιράζεται μαζί μας κάποιες σκέψεις της για την αγαπημένη της ταινία… Η Δε Γυνή Να Φοβήται τον Άνδρα

 

Παρακάτω, σας παραθέτω τις σκέψεις της αγαπημένης μου φίλης, Πωλίνας, μαζί μ’ ένα βίντεο που έφτιαξα για να της αφιερώσω, αφού λατρεύει το συγκεκριμένο τραγούδι της Τζένης Βάνου. Φυσικά, παρακάτω θα δείτε και το βίντεο από την αγαπημένη της  ταινία.

 

 

 

  Αφιερωμένο εξαιρετικά στην Πωλίνα, μια θαυμάσια ευαίσθητη γυναίκα,

με καρδιά μικρού παιδιού - Matriga

   

Πωλίνα μου, Χρόνια Πολλά γεμάτα από χαμόγελα και καλή υγεία για σένα και την οικογένειά σου.

Σου εύχομαι ότι καλύτερο από την καρδιά μου, με αγάπη!

     

…Χαμένη στις φθινοπωρινές σκέψεις και επηρεασμένη απ’ αυτή την πανέμορφη ταινία του Γιώργου Τζαβέλα “Η δε γυνή να φοβήται τον άνδρα”.

Τι και αν η ταινία διαδραματίζεται σε μια εποχή που δεν είχαμε καν γεννηθεί οι περισσότεροι από εμάς - αρχές δεκαετίας του 60 - και όμως είναι διαχρονική, γιατί κακά τα ψέματα… πόσο ο εγωισμός διαπρέπει και σήμερα τόσα χρόνια μετά ανάμεσα στα δύο φύλα;

Ο «Αντωνάκης» του τότε… άραγε πόσο άλλαξε ουσιαστικά απ τον «Αντωνάκη» του σήμερα; Ελάχιστα γι’ αυτό και η κρίση που συζητάμε όλοι στις σχέσεις του σήμερα…

Πραγματικά μου κάνει εντύπωση, πως στο βωμό του εγωισμού… κάποιοι θυσιάζουν την αγάπη… κι όμως… αν και όπου υπάρχει αγάπη, δεν υπάρχει εγωισμός. Πιστεύω πως δεν μπορεί να συνυπάρχουν αυτά τα δύο, γιατί πάντα ο εγωισμός χάνει το παιχνίδι εκεί που φυτρώνει ο σπόρος της αγάπης!

Εντυπωσιακό το πως στο τέλος κερδίζει η αγάπη… ακόμα κι ο κακομαθημένος εγωιστής Αντωνάκης… αφήνει - έστω κι αργά μετά τον χωρισμό - τον εγωισμό του στην άκρη και της λέει την μαγική φράση:

“Έλα πάμε… Πάμε και μην κοιτάς πίσω σου. Μόνο μπροστά σου να κοιτάς.”

Γιατί όταν υπάρχει τελικά αγάπη ο εγωισμός πεθαίνει. Και ίσως έφτασαν στο τέλος να χωρίσουν, για να καταλάβουν ότι αγαπήθηκαν. Ποτέ δεν είναι αργά! 

Έτσι είναι… μόνο παίρνοντας απόσταση από το χ8ες καταλαβαίνεις αν ήταν ΑΓΑΠΗ Ή ΕΓΩΙΣΜΟΣ…

ΑΛΛΩΣΤΕ Ο ΧΩΡΙΣΜΟΣ ΕΙΝΑΙ ΟΠΩΣ Ο ΑΝΕΜΟΣ  ΚΑΙ Η ΦΩΤΙΑ. ΟΠΩΣ, Ο ΑΝΕΜΟΣ ΣΒΗΝΕΙ ΤΟ ΚΕΡΙ ΚΑΙ ΔΥΝΑΜΩΝΕΙ ΤΗΝ ΦΩΤΙΑ, ΕΤΣΙ ΚΑΙ Ο ΧΩΡΙΣΜΟΣ ΣΒΗΝΕΙ ΤΑ ΜΙΚΡΑ ΑΙΣΘΗΜΑΤΑ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΩΝΕΙ  ΤΑ ΜΕΓΑΛΑ…

ΚΑΙ ΚΛΕΙΝΟΝΤΑΣ, ΘΑ ΣΑΣ ΠΩ ΜΙΑ ΦΡΑΣΗ... ΔΑΝΕΙΣΜΕΝΗ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΣΤΙΧΟΥΣ ΤΟΥ ΝΙΚΟΥ ΒΟΥΡΛΙΩΤΗ:

ΕΑΥΤΕ ΜΟΥ ΕΓΩΙΣΤΗ… ΠΟΤΕ ΕΜΑΘΕΣ ΝΑ ΖΕΙΣ;… ΠΟΤΕ ΠΡΟΛΑΒΕΣ ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΓΥΡΩ ΣΟΥ ΝΑ ΔΕΙΣ…

Πωλίνα Χατζηπλή

Δευτέρα 13 Σεπτεμβρίου 2010

Όλοι οι δυνατοί άνθρωποι δίνουν και δεν ζητάνε, αλλά χαρίζουν την καρδιά τους από αγάπη - Μatriga

Ο παραπάνω τίτλος είναι από μια φράση που άφησα σήμερα στο blog της αγαπημένης μου Μαρίας - Aeriko, που είναι απίθανη φίλη και συναρπαστικός άνθρωπος. Έχει ένα απίστευτο μεγαλείο ψυχής. Αυτό φαίνεται όχι μόνο από τα video που δημιουργεί και στα blogs της, αλλά είναι διάχυτο και σ’ ότι λέει ή γράφει. Ένα δείγμα του μεγαλείου της ψυχής της, είναι και η ακόλουθη απάντηση της, στην παραπάνω φράση που της άφησα ως σχόλιο σε ανάρτηση του blog της:

 

“Δεν έχω πια επιθυμίες που να περιέχουν τη λέξη αύριο, μα ούτε και μιζέριες και πίκρα που να περιέχουν τη λέξη χθες. Μη με ρωτάς πως έγινε... απλά συνέβη.

Μένω στο Παρόν... κι εύχομαι κάθε στιγμή του παρόντος μου να είναι με υγεία

και να βλέπω αγάπη θέλω γύρω μου. Σε όλες τις στιγμές των ανθρώπων που αγαπώ.

 

Ότι δεν σου δίνεται μονάχο, απλά δεν υπάρχει...Κατάλαβες;”

 

 

Δεν πα' να βρέχει – Στέλιος Διονυσίου

…νιώθω τα πόδια μου να έχουνε φτερά!

 

After rain Αυτή η ανάρτηση είναι αφιερωμένη σ’ όλες τις δυνατές γυναίκες

και ιδιαιτέρως στη Μαρία – Aeriko

και σε μία facebook friend και blogger τη Γιούλα – Οneiramata,

που είναι μια γλυκιά και ευαίσθητη Σταχτοπούτα στην μπλογκόσφαιρα,

που χαρίζει πολλά όμορφα μέσα από τις δημιουργίες της και την ποίησή της.

Παρασκευή 10 Σεπτεμβρίου 2010

Η σιωπή του λόγου η ντροπή... Γι' αλήθεια πεινά

 

Αυτό είναι το τελευταίο βίντεο που σας ετοίμασα

και παρακάτω σας παραθέτω το υπέροχο σχόλιο που μου άφησε στο You Tube

η αγαπημένη μου φίλη, το Aeriko:

 
 
"Η Σιωπή...για αλήθεια πεινά...μα...και η αλήθεια για Σιωπή!!"
 
 

 

Αφιερωμένο σ’ όσους έμαθαν να ζουν μέσα στο ψέμα και να το πουλάνε όμορφα.

Ευχαριστώ, αλλά δεν θα πάρω άλλο!

Χόρτασα… και γυρεύω μόνο την Αλήθεια.

Πέμπτη 9 Σεπτεμβρίου 2010

Αγάπη είναι 2=1

Η Αγάπη... δεν είναι συμπόνια μήτε καλοσύνη...
Στη συμπόνια είναι δύο... αυτός που πονά κι αυτός που συμπονάει.
Στην καλοσύνη είναι δύο... αυτός που δίνει κι αυτός που δέχεται.
Μα στην αγάπη είναι ένα... Σμίγουν οι δύο και γίνονται ένα…
Δεν ξεχωρίζουν... Το εγώ και εσύ αφανίζονται... ΑΓΑΠΩ θα πει ΧΑΝΟΜΑΙ...!  - Ν. Καζαντζάκης



Love is like a Butterfly
It goes where it pleases and it pleases wherever it goes

    

You and I - Scorpions


Τρίτη 7 Σεπτεμβρίου 2010

Αγάπη = ισότητα / κοινή συμπόρευση στη ζωή


Κάποτε φθάνει η στιγμή,
που αρχίζεις να βάζεις τα θέλω σου
πάνω απ' όλα. Αυτή είναι η ώρα
που η αγάπη ισούται την ισότητα
και δεν συνεπάγεται θυσία
ή κάθε άλλου είδους υποχώρηση,
ώστε να γίνεις αρεστός
ή να κάνεις μόνο τον άλλο ευτυχισμένο.

Αγάπη σημαίνει να πορεύεστε στον ίδιο δρόμο πλάι πλάι,
να χαμογελάτε ο ένας στον άλλο στις δυσκολίες
και να δίνετε μια μεγάλη αγκαλιά για τόνωση!








Άραγε, πόσοι από μας είναι έτοιμοι για μία τέτοια σχέση;
Πόσοι θέλουν να περνάνε καλά με το ταίρι τους
και να μοιράζονται μαζί του, εκτός από τα συναισθήματα και τις συνήθειες τους και να ζούνε απλά το σήμερα;

Ίσως, όλο και λιγότεροι... Αλλά μόνο εκείνοι, έχουν πραγματικά καταφέρει να αγαπήσουν τον εαυτό τους, να μην κάνουν ξανά τα ίδια λάθη και να ξέρουν τι ακριβώς επιθυμούν στη ζωή τους!

Κυριακή 5 Σεπτεμβρίου 2010

Cinderella - my favorite fairy tale

Η Σταχτοπούτα είναι ένα κλασικό παραμύθι που αφηγείται τις περιπέτειες μιας κοπέλας, που την κακομεταχειρίζονται η κακιά μητριά της και οι αδερφές της. Ξέρατε ότι συγγραφέας της ο Σαρλ Περώ και ότι επιπλέον υπάρχουν καταγεγραμμένα στοιχεία παρόμοιων ιστοριών σε κινεζικά χειρόγραφα που χρονολογούνται από το 850 μ.Χ., όπως και μια έκδοση του μύθου από την αρχαία Αίγυπτο;
 
Εγώ ομολογώ πως όχι, αλλά γι’ αυτό υπάρχει η Βικιπαίδεια ;)
 
374457457_a9ff85818c Το κεντρικό πρόσωπο του παραμυθιού είναι η Σταχτοπούτα (Cendrillon στο πρωτότυπο του Περώ). Το παραμύθι έχει γνωρίσει αρκετές παραλλαγές, που διαφέρουν σε ορισμένες λεπτομέρειες της πλοκής. Έχει διασκευαστεί σε μπαλέτο από τον Σεργκέι Προκόφιεφ και τον Γιόχαν Στράους και αρκετές φορές σε όπερα από τον Ροσσίνι και άλλους συνθέτες. Έχουν γυριστεί επίσης αρκετές ταινίες βασισμένες στην ιστορία, με πιο γνωστή διασκευή αυτή του Γουώλτ Ντίσνεϊ.
Για να θυμηθείτε το παραμύθι σας βάζω το βίντεο που μας θυμίζει την λατρεμένη μας Θεία Λένα που το διηγείται από το τότε κρατικό ραδιόφωνο της ΕΙΡ. Νομίζω πως αξίζει να την ταξιδέψουμε μαζί της στο ονειρεμένο αυτό παραμύθι, αφού μας συντρόφευσε επί πολλά συναπτά έτη στο παραμυθένιο κόσμο της.
 
 
Στο παρακάτω βίντεο θα δείτε το παραμύθι με μουσική επένδυση το τραγούδι When I fall in love με την αγαπημένη μου Celine Dion και τον
βρετανό Clive Griffin.
 
 
 
When I fall in love
It will be forever

Or I'll never fall in love
In a restless world
Like this is
 
Love is ended before it's begun
And too many
Moonlight kisses
Seem to cool in the warmth of the sun
 
When I give my heart
I give it completely
Or I'll never give my heart
And the moment I can feel that you feel that way too
Is when I fall in love with you

Παρασκευή 3 Σεπτεμβρίου 2010

Το μάθημα της πεταλούδας

Είναι η προσπάθεια που χρειάζεται η ζωή. Είναι τα εμπόδια, οι δυσκολίες και τα προβλήματα που μας περιορίζουν, αλλά αυτά συνάμα οδηγούν στην ολοκλήρωσή μας. Όσες δυσκολίες και αν περνάμε, δεν πρέπει να ξεχνάμε, πως αυτές μας κάνουν πιο άξιους ανθρώπους, πιο δυνατούς! Συνηθίζω να λέω, πως αν δεν πιάσουμε πάτο, δεν πετάμε πιο ψηλά από το νερό, όπως κάνουν τα αγαπημένα μου δελφίνια.

♥♥

Happy Dolphins

Κυριακή 29 Αυγούστου 2010

Δευτέρα, 15 Οκτωβρίου 2007 - Η Φυγή (Οπτικοποίηση ποιήματος Λάκη Φουρουκλά, από την Matriga)

Η αναχώρηση
Η αναχώρηση.
Μόνο αυτή τελικά έχει σημασία.
Το να φεύγεις.
Αυτό είναι ένα άλλο είδος μαγείας.
Η αναζήτηση.
Ίσως η δικαίωση της ύπαρξης…
Κάποια μέρα φόρεσε ένα σακίδιο στον ώμο
κι έφυγε προς αναζήτηση
των ονείρων της.
Είχε λίγα λεφτά, πολλές σκέψεις και
μια λαχτάρα για την αληθινή ζωή.
Δεν ήξερε τι έψαχνε αλλά,
ούτε κι αν θα το βρει.
Το μόνο που την ενδιέφερε ήταν η φυγή,
η απόδραση από τη συνήθεια,
απ’ τον εαυτό της.
Μετά από αμέτρητα χρόνια περιπλανήσεων
έφθασε σε μια πράσινη χώρα,
κάθησε κάτω από ένα μεγάλο δέντρο
για να ξαποστάσει και έκλεισε
τα μάτια για πάντα.
Χαμογελούσε.
Το δέντρο εκείνο το αποκάλεσαν:
της Ζωής.
© Λάκης Φουρουκλάς



Ελπίζω η οπτικοποιημένη μεταφορά του ποιήματος στο YouTube από μένα, να στάθηκε αντάξια της αξίας αυτών που περιγράφει ο Λάκης.

Τρίτη 24 Αυγούστου 2010

Πανσέληνος απόψε και το γιορτάζω με το δεύτερο video μου στο YouTube. Αφιερωμένο εξαιρετικά στο Aeriko και στον Γιώργο Σαρρή

Άκου το φεγγάρι πάνω στο νερό
Ό,τι σε απορρίπτει
εγκατάλειψέ το
Βγες απ΄ την παλιά σου ύπαρξη
Φύγε απ΄ την πνιγηρότητα
και τα περίτρομα μέλλοντα.
Είναι μαθητεία βάναυση κι αχρείαστη.
Μην της μιλάς καν!
Μπες στο λεωφορείο μιας καινούργιας λαχτάρας
Φόρα λευκό πουκάμισο ξανά
Έτσι αδειανό,
για μια άλλη Ελένη
λούσου με μιας καινούργιας πλάνης το νερό,
κι ανοίξου

Δεν χρειάζεσαι εισιτήριο
Θα βρεις τον άνεμο στο δρόμο
Ου γαρ έρχεται μόνον το έαρ,
Κι ένα λιμάνι λαμπερό
στων άστρων τα βεγγαλικά χαμένο,
μελλούμενο κι αυτό
σε περιμένει.
 
© Γιώργος Σαρρής

Αρκετοί φίλοι μου στο facebook, θα ξέρετε ίσως, πως εδώ και μια εβδομάδα, έχω εγκαινιάσει το Matriga's Channel, στο YouTube. Πραγματικά, είμαι ιδιαίτερα χαρούμενη, που αυτό έγινε με την συνδρομή και την καθοδήγηση της φίλης blogger, Aeriko. Κι αυτό, γιατί όχι μόνο με καθοδήγησε σωστά στα πρώτα μου βήματα, αλλά  κυρίως γιατί πιστεύω πως έχει δημιουργήσει τα πιο θαυμάσια video και ήταν ένας θρύλος για μένα, μέχρι σήμερα. Την ευχαριστώ πολύ γι’ αυτό! Να είσαι καλά Μαρία, που παρόλο που δεν γνωριζόμασταν προσφέρθηκες να με βοηθήσεις να κάνω το όνειρό μου αυτό, πραγματικότητα.
Είδατε που σας έγραψα πως τα όνειρά μου είναι ξεκάθαρα και αυτό ίσως με βοηθάει να τα βλέπω και στον ξύπνιο μου ;)

Aeriko Εγώ απλά εκδήλωσα στο blog της τον θαυμασμό μου για μία δημιουργία της και δήλωσα και την επιθυμία μου να μάθω κάποτε να φτιάχνω δικά μου βίντεο. Το Aeriko, όμως, έδειξε φοβερή ανταπόκριση στην δήλωσή μου αυτή και να με τώρα εδώ, μετά από λίγες μέρες να σας παρουσιάζω το δεύτερο βίντεό μου. Φυσικά, όπως θα καταλάβατε ήδη, το αφιερώνω στην Μαρία (Aeriko), που χάρη σε κείνη, διαπίστωσα πόσο όμορφες στιγμές μπορεί να ζήσει κάποιος δημιουργικό με μεράκι ένα δικό του βίντεο!
  Επίσης, θα ήθελα να ευχαριστήσω τον αγαπημένο μου καλλιτέχνη (και blogger), Γιώργο Σαρρή, που μου επέτρεψε να μεταφέρω τα υπέροχα λόγια του. Το κείμενό του, είναι λουσμένο με το φως του φεγγαριού και με ενέπνευσε να κάνω το σημερινό βίντεο “’Άκου, ως αφιέρωμα στην αποψινή Αυγουστιάτικη πανσέληνο.

Γιατί πως να το κάνουμε… Εκτός από κοχυλού και μακαρονού, είμαι και φανατική λάτρης του φεγγαριού μας, ως ρομαντική ψυχή! χα χα χα


Δεν έχω λοιπόν, παρά να σας ευχηθώ να περάσετε ένα υπέροχο βράδυ κάτω από το λαμπερό φεγγάρι

και να το απολαύσετε αγκαλιασμένοι από το ταίρι σας σε μία ακρογιαλιά ;)


Δευτέρα 16 Αυγούστου 2010

Το χρώμα των ονείρων μου είναι σμαραγδένιο πράσινο


Για σένα είμαι ακόμα εδώ,
μαθαίνω ν' αντέχω, να θυμάμαι, να ξεχνώ.
Τους ζωγραφίζω όνειρα, αισθήματα και πάθη


Το χρώμα των ονείρων μου,
μπλέκεται μες στα μάτια σου
κι αλλάζει όταν αλλάζεις προοπτικές

Σμαραγδένια καρδιά

Το χρώμα των ονείρων μου
κυλάει πάνω στο σώμα σου,
κρύβεται στην ανάσα σου,
κάνει κύκλους γύρω από το είναι σου.
Αλλάζει... αλλάζει όψεις, αλλάζει μορφές.



“Τα όνειρά μου είναι ξεκάθαρα. 
Δεν φοβάμαι να ονειρευθώ, 
να επιθυμώ όλα κείνα που θέλω να γευθώ…” 
- Matriga ©

Τρίτη 10 Αυγούστου 2010

♥ I Have A Dream ♥ - ABBA




I have a dream, a song to sing
To help me cope with anything
If you see the wonder of a fairytale
You can take the future even if you fail
I believe in angels
Something good in everything I see
I believe in angels
When I know the time is right for me

I'll cross the stream - I have a dream
I have a dream, a fantasy
To help me through reality
And my destination makes it worth the while
Pushing through the darkness still another mile

I believe in angels
Something good in everything I see
I believe in angels
When I know the time is right for me

I'll cross the stream - I have a dream
I'll cross the stream - I have a dream
I have a dream, a song to sing
To help me cope with anything
If you see the wonder of a fairy tale
You can take the future even if you fail
I believe in angels
Something good in everything I see
I believe in angels
When I know the time is right for me
I'll cross the stream - I have a dream
I'll cross the stream - I have a dream

Παρασκευή 6 Αυγούστου 2010

Απεικονίσεις από τα δύο ταξίδια μου στα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα - 2008 -2010 Μέρος Α'


Με βλέπετε έξω από ένα τουριστικό περίπτερο στην πρωτεύουσα του Εμιράτου του Abu Dhabi, στο πρώτο ταξίδι μου το 2008.




Αυτό είναι ένα όμορφο κολάζ από φωτογραφίες που τραβήχτηκαν ακριβώς μετά την έλευση του 2010 κάτω από το πιο ψηλό κτίριο στον κόσμο, τον πύργο Burj Kalifa στο Dubai. Τα στιγμιότυπα είναι απλά μια γεύση από το υπερθέαμα των συντριβανιών, που διαρκεί μερικά λεπτά (όσο κρατάει το μουσικό κομμάτι που επιλέγεται) και το οποίο επαναλαμβάνεται κάθε 20 λεπτά, υπό κανονικές συνθήκες κάθε απόγευμα. Την πρωτοχρονιά δε ήταν πολύ πιο συχνή η εκτέλεση των “χορευτικών”, γιατί στην ουσία το νερό, χορεύει στους ρυθμούς της μελωδίας σχηματίζοντας διαφορετικά σχήματα.

Υ.Γ. Είπαμε ότι βγάζω και γω όμορφες φωτογραφίες, αλλά μην πιστέψετε και ότι θα ήμουν ικανή να στοιχειοθετήσω αυτήν την ωραία παρουσίαση! χα χα




Όπως, φαντάζεστε είναι η θέα από το εστιατόριο όπου κάναμε το πρωτοχρονιάτικο ρεβεγιόν του 2010 και αυτή είναι η θέα μας από το τραπέζι που είχαμε κάτω από τον πύργο και αντίκρυ από το μεγαλύτερο σύμπλεγμα συντριβανιών στον κόσμο, που πραγματικά είναι ένα υπερθέαμα.




Φανταστείτε τι δέος αισθάνεται κάποιος που βλέπει το κτίριο που έχει ύψος περίπου ενός χιλιομέτρου, να το πλαισιώνουν ακτίνες laser και γνωρίζοντας, πως χτιζόταν επί πολλούς μήνες με στόχο να “αγγίξει” τον ουρανό.




1/1/2010 - Με δεδομένο το ασύλληπτο ύψος του ουρανοξύστη, φαντάζεστε ότι είναι αδύνατο να χωρέσει στην κάμερα του κινητού μου. Έτσι λοιπόν, βλέπετε μια οπτική μου από την καρέκλα μου. 




Έτσι ήταν η όψη του Burj Khalifa τον Μάρτιο του 2008, που πρωτοεπισκέφθηκα το Dubai. Δυστυχώς, μέχρι να ολοκληρωθεί το κτίριο, αρκετά άτομα έχασαν την ζωή τους ενώ εργαζόντουσαν υπό απίστευτα σκληρά συνθήκες για την αποπεράτωσή του. Φανταστείτε να είσαι όλη νύχτα, γιατί μόνο χωρίς ήλιο αντέχεις την έκθεση σε τόσο υψηλές θερμοκρασίες, σε τόσο μεγάλο ύψος!

Δευτέρα 2 Αυγούστου 2010

Μια κοχυλένια πρόταση - θαλασσινό δώρο

Καλό μήνα σ' όλους, γεμάτο από Έρωτα και Μαγεία!





Κάντε μια ευχή και φυλάξτε την στην καρδιά σας. 
Εύχομαι αύριο να είναι μια καλύτερη μέρα για σας. 
  
Εγώ έκανα... Kαλή μας τύχη!

Παρασκευή 23 Ιουλίου 2010

Μα είναι δώρο άδωρο ν' αλλάξεις χαρακτήρα...

... αλλά και δεν θέλω, γιατί η αλήθεια είναι ότι μου αρέσω έτσι που είμαι.
"It's better to be unhappy alone than unhappy with someone" - Marylin Monroe


Φιλικό Άτομο: Έτσι είναι, Μαρία. Οι μισοί άντρες είναι ανώριμοι. Όλοι κάτι έχουν...

Eγώ: E, όχι και οι μισοί!! Πες το 1/3, γιατί αλλιώς οι ελεύθερες θα είχαν ελάχιστες ελπίδες να βρουν άνδρα… χα χα

Φιλικό Άτομο: Οι καλοί τυλίγονται γρήγορα και το εμπόρευμα που μένει δεν είναι πάντα και το καλύτερο.

Εγώ: Κοινώς, μου λες πως στο ράφι έχει μείνει μόνο το σκάρτο πράγμα για να επιλέξω, ε;

Φιλικό Άτομο: Είσαι όμορφη γυναίκα, "καλό κομμάτι", όπως λένε οι άνδρες,
αλλά ναι… Πρέπει να βάλεις νερό στο κρασί σου!

Εγώ: Όχι! Τελεία και παύλα._ Γιατί δηλαδή να βάλω νερό στο κρασί μου; Προτιμώ να είμαι μόνη μου! Ειλικρινά, δεν το καταλαβαίνω το σκεπτικό αυτό… Δηλαδή, αν είσαι με 2 masters, πας να δουλέψεις ως καθαρίστρια, επειδή σου πήρανε τα καλά πόστα των πολυεθνικών;;; Δεν το νομίζω. Προσωρινά, κάνεις κάτι άλλο και συνεχίζεις να ψάχνεις. Δεν πας σε σουβλατζίδικο για να ψήνεις πίτες!

Φιλικό Άτομο: Χρειάζεσαι δίπλα σου έναν άντρα, δυστυχώς.

Εγώ: Ξέρεις, έχω μάθει να είμαι μόνη μου. Δεν είναι πως τον χρειάζομαι τον άνδρα. Τον θέλω! Αυτό έχει μεγάλη διαφορά. Σχεδόν όλοι οι άνδρες που πέρασαν από δίπλα μου, αυτό τουλάχιστον το έλεγαν... - Δεν έχεις ανάγκη από κανένα άνδρα εσύ. Τα καταφέρνεις και μόνη σου.
Δεν το καυχιέμαι, αλλά θέλω να συνυπάρχω με κάποιον από επιλογή και νομίζω ότι την έχω αυτή την πολυτέλεια. Δεν ξέρω, αν με καταλαβαίνεις...

Φιλικό Άτομο: Nαι, αλλά τα "καλά κομμάτια" λιγοστεύουν… Οι άντρες που είναι ελεύθεροι, όχι παντρεμένοι ή σε σχέση και έχουν τα κατάλληλα προσόντα να σταθούν δίπλα σου, είναι πολύ λίγοι.

Εγώ: Οι άνδρες είναι λιγότεροι… και εμείς είμαστε περισσότερες και αυτό τα κάνει πιο χάλια τα πράγματα, εδώ στην Ελλάδα. Καλά έλεγα εγώ σε μία προηγούμενη ανάρτησή μου να πάω και λίγο πιο πέρα! Χα χα Κάτι ήξερα που μίλαγα για εξωτερικό. Εκεί τουλάχιστον υπάρχει μεγαλύτερη διάθεση.

Φιλικό Άτομο: Μα δεν είναι μόνον λιγότεροι. Είναι και…

Εγώ: Θα πάω σε άλλη αγορά, έγραφα και το εννοούσα! Αυτό είναι. Τρομάρα μου, δεν με χωράνε τα σύνορα μας. Όσα δεν φτάνει η αλεπού, τα κάνει κρεμαστάρια! Χα χα χα

Φιλικό Άτομο: Είναι βούρλα οι περισσότεροι

Εγώ: Είναι και λειψοί! χα χα

Φιλικό Άτομο: Λειψοί??

Εγώ: Ελλιπείς... πως στο λένε;

Φιλικό Άτομο: Σε τι; μυελό, όργανα… ?

Εγώ: Έλα, γεια σου… Και στον ανδρισμό!


Φιλικό Άτομο: Aαα.... Ναι, υπάρχουν και αρκετοί από δαύτους, αλλά λιγότεροι από όσο στην Δυτική Ευρώπη. Στην Αφρική εκεί είναι σπάνιοι!! χα…χα…χα…

Εγώ: Και με ενισχυμένα προσόντα!!! ;) Τώρα να σου πω τι μου ήρθε ως έμπνευση; Nα βάλω την στιχομυθία μας στο blog μου. Μου το επιτρέπεις;

Φιλικό Άτομο: Γιατί όχι, αρκεί να μην με μπλέξεις εμένα με τα παλαβά σου!! Χα χα Βρε τι όντα είστε εσείς οι bloggers; Ψυχάκηδες… μετά συγχωρήσεως!

Εγώ: To’ χω!! Το χω!!! Βρήκα και τον τίτλο: Όταν η Matriga έψαχνε ένα σύντροφο… ή καλύτερα… Όταν αναζητούσε τον κατάλληλο! Πως σου φαίνεται σαν τίτλος για την επόμενη ανάρτησή μου; Άσε που βαριέμαι να ψάχνω τι να βάλω πάλι, αλλά είναι και θέμα που χωράει πολλά και πικάντικα σχόλια. Έχω και διάθεση για χαβαλέ!! Τέλεια!!!

Φιλικό Άτομο: Μια χαρά μου φαίνεται. Πάντως, πιασάρικο θέμα είναι εδώ που τα λέμε. Απασχολεί πολλές γυναίκες… Aρκεί να μην δω κάτι που να μην μου αρέσει. Πρόσεχε, κακομοίρα μου!

Εγώ: Λες να βάλω και αγγελία ότι θέλω να κλείσω ένα ομαδικό ραντεβού σ' όλους τους υποψήφιους μαζί για να επιλέξω τον ένα και καλό; χα χα χα

Φιλικό Άτομο: Το σίγουρο είναι ότι θα σου γράψει όλο το αντρικό διαδίκτυο! Παλαβή….

Εγώ: Σοβαρά, τώρα, το είδα σ’ ένα reality στην Αμερική! Υπήρχε μια επαγγελματίας προξενήτρα του Hollywood, που έκανε τα interview και κατέληγε σε λίγα και επιλεγμένα άτομα για να κάνουν τυφλό date με την celebrity (που έψαχνε νέο και ωραία και ήθελε τον καλύτερο) χα χα
Είσαι να τους περάσεις εσύ από το interview για μένα; Καλά θα πεθάνω από τα γέλια!! Χα χα χα χα

Φιλικό Άτομο: Σίγουρα θα έχει επιτυχία, αλλά εμένα μην με υπολογίζεις! Δεν είμαι σαν εσένα. Έχω πιο σοβαρά πράγματα να κάνω εγώ… Δεν το έχεις και σε τίποτα, πιστεύω να το κάνεις. Eίσαι μια εσύ!!

Eγώ: Το χω!! Το είπαμε! lol

Φιλικό Άτομο: χα..χα.. Άντε βρε! Πάλι βρήκες θέμα. Τυχερή είσαι!

Εγώ: Nαι!! Μιλάμε, το καλύτερο!! Το καλύτερο ταίρι μπορεί να μην μπόρεσα ακόμη να το βρω, αλλά δεν μπορείς να πεις… Θέμα, βρήκαμε το καλύτερο! χα χα
Καλά περίμενε και θα δεις την επόμενη ανάρτηση!! Θα καταπλήξουμε τα πλήθη lol

Φιλικό Άτομο: Αναμένω!!! Έλα και προβλέπω ουρές για την πάρτη σου! Μπορεί να είσαι λίγο παλαβιάρα, αλλά κουβαλάς ωραία τρέλα και με κάνεις να ξεφεύγω και γω. Φιλιά και είμαι υπ’ ατμόν για τα νέα από τα blind date σου ;)

Εγώ: Έλα βρε που τα πήρες και σοβαρά τα αστεία! Φιλάκια και τα λέμε :-)


Όπως θα καταλάβατε, ούτε το reality Βig Brother να παρακολουθούσατε, δεν θα ακούγατε τέτοια στιχομυθία! Γιατί όχι δηλαδή, να μην γνωρίσουν οι άνδρες σε τι δύσκολη θέση βρίσκονται οι γυναίκες, που δεν λένε να βάλουν νερό στο κρασί τους; Aυτές σαν εμένα, που καλοδέχονται τον έρωτα, όταν τους χτυπήσει την πόρτα, αλλά που έχουν πάψει να τον κυνηγούν!

Όλα τα παραπάνω λόγια που γράφτηκαν σε μία διαδικτυακή συνομιλία με φιλικό μου άτομο, σας τα παραθέτω, ακριβώς όπως ειπώθηκαν. Άφησα και κομμάτια που εμπεριέχουν το γνωστό μου χιούμορ, έχοντας την επίγνωση ίσως θα αποδοκιμαστώ, αλλά αυτό που με αφορά είναι να διαβάσω τα δικά σας σχόλια και να κάνουμε χαβαλέ, όπως κάνω και με τους φίλους μου. Για να προετοιμάσω το χιουμοριστικό κλίμα, παρακάτω σας βάζω και τους στίχους του άσματος, που κάθε άλλο παρά αντιπροσωπεύει τις διαθέσεις μου!! χα χα χα


-Ξύπνα, περδικομάτα μου, μωρέ, κι ήρθα στο μαχαλά σου!
Χρυσά πλεξούδια σου ΄φερα να πλέξεις τα μαλλιά σου!
-Δεν το ΄ξερα, λεβέντη μου, μωρέ, πως είναι η αφεντιά σου
να πεταχτώ σαν πέρδικα να ΄ρθώ στην αγκαλιά σου!
Κι αν ήρθες καλωσόρισες, μωρέ, κι ας έκανες και κόπο,
ήρθες και μας ομόρφυνες, μωρέ, τον έρημο τον τόπο!
Να γίνω γης να με πατάς, μωρέ, γιοφύρι να περάσεις,
να γίνω κι ασημόκουπα, μωρέ, να σε κερνώ να πίνεις,
εσύ να πίνεις το κρασί κι εγώ να λάμπω μέσα!
-Ρίξε νερό στην πόρτα σου, να πέσω να γλιστρήσω,
να βρω αφορμή απ΄ τη γειτονιά, μωρέ, να μπω να σε φιλήσω!

Τρίτη 20 Ιουλίου 2010

Περάστε την ώρα σας ευχάριστα με τη γάτα του Διαδρόμου.... Νιάουυυυ!!!


Απόψε, βαριέμαι αφόρητα και ζεσταίνομαι! Δεν έχω καν διάθεση, ούτε για μια απάντησή μου σ' όλα τα σχόλια που με τιμήσατε να αφήσετε εδώ. Ξεκίνησα πριν αρκετή ώρα, αλλά δεν απάντησα, ούτε στα μισά. Λίγη υπομονή ακόμη και τα σχόλια μου θα τα λάβετε εντός της εβδομάδας! Σωθήκατε θα μου πείτε! Το καλό πράγμα αργεί να γίνει θα αποκριθώ! χα χα χα

Τώρα, σοβαρά... Μόνο εγώ βαριέμαι ή και σεις έτσι νιώθετε; Βαριέμαι να πάω για δουλειά, βαριέμαι να τελειώσω τις πολλές και διάφορες δουλειές του σπιτιού - που με περιμένουν και γω υποκρίνομαι ότι είμαι ακόμη σε διακοπές! Βαριέμαι να βάλω ανάρτηση, βαριέμαι να πάω για ποτό, βαριέμαι να διαβάσω το βιβλίο, που έχω αφήσει στη μέση. Ακόμη χειρότερα, βαριέμαι να συνεχίσω το γράψιμο μου μιας νουβέλας, που είχα ξεκινήσει αρκετό καιρό πριν. Όλα τα βαριέμαι, ίσως γιατί μου λείπει ενέργεια... Έχω εξουθενώσει τον εαυτό μου και είμαι στα πρόθυρα κατάπτωσης. Έχω αμελήσει την σωστή διατροφή μου και τις βιταμίνες μου και ο αιματοκρίτης μου έχει πάρει πια μια καθοδική πορεία. Είναι αυτό που λένε... τα ξενύχτια μας φάγανε και μυαλό δεν βάλαμε! ;)

Επειδή, ήδη κουράστηκα να κάθομαι στην καρέκλα, σας αφήνω κάτι που θα σας σπάσει πιο πολύ τα νεύρα από μένα και τα άσκοπα λόγια μου!! χα χα χα


Πάω λοιπόν μια μικρή βόλτα έξω και σας αφήνω στην μαύρη γάτα του διηγήματος "Διάδρομος", του αγαπημένου blog "Άγνωστη Διάσταση".


Y.Γ. Χριστόφορε, λες να την βάλω και στο δικό μου διήγημα τη μία από τις δύο γάτες σου και να γίνει famous; Προτιμώ εκείνη που μεταμορφώθηκε στην Αdelita, την κόρη της Μαρίας της Σπανιόλας! Ελπίζω να μην ζητήσεις δικαιώματα, γιατί μετά τις διακοπές μπατιράκι είμαι και γω! lol

Τετάρτη 14 Ιουλίου 2010

Viva Mykonos

    

Χθες το βράδυ, επέστρεψα από τις διακοπές μου στο νησί των ανέμων, την Μύκονο. Είχα ξαναπάει 3 φορές, αλλά ποτέ μου δεν είχα διανυκτερεύσει εκεί, έστω και για μια βραδιά. Πάντα υπήρξε μια μονοήμερη στάση για μένα, μετά από διακοπές σε άλλα νησιά. Φέτος, οι πέντε μέρες που έμεινα στο κοσμοπολίτικο νησί, μου χάρισαν πολύ όμορφες στιγμές χαλάρωσης και έντασης... Μάλλον, είναι αλήθεια αυτό που λέγεται για την Μύκονο. Έχει μια άλλη αύρα αυτό το νησί και δεν είναι μόνο οι υπέροχες παραλίες του, που του χάρισαν το στέμμα του πιο αγαπητού νησιού.



Σ' αυτή την φωτογραφία βλέπετε το πιο αγαπημένο spot μου στην Μύκονο. Είναι ο Άγιος Σώστης, που βρίσκεται μετά την παραλία Πάνορμος. Κάθε φορά που πηγαίνω εκεί ηρεμώ. Σας συστήνω να τον επισκεφτείτε και να φάτε στο εστιατόριο που είναι κρυμμένο μέσα στο πράσινο πίσω από το ξωκλήσι. Εκεί παντρεύτηκε ο Πέτρος Κωστόπουλος με την Τζένη Μπαλατσινού. Συμπτωματικά, το ζευγάρι ήταν παρέα με την Δέσποινα Βανδή και τον κουμπάρο της Κώστα Καπετανίδη για κοινές διακοπές στο νησί και το Σάββατο στις 1.30 πμ, που βγήκαμε για βόλτα στα γραφικά σοκάκια της Μυκόνου, ξαφνικά βρεθήκαμε δίπλα τους, την ώρα που τους βιντεοσκοπούσαν από κάποιο τηλεοπτικό σταθμό, όπως έφευγαν από γνωστό μπαρ στα Ματογιάννια. Αν δεν ήταν οι  προβολείς μπορεί να με μαγνητοσκοπούσαν και να μην έπαιρνα χαμπάρι τίποτα! χα χα


Αυτή είναι η πισίνα που πίναμε τα κοκτέιλ μας και βρίσκεται στον Άγιο Στέφανο. Έχει φανταστική θέα της χώρας της Μυκόνου και από εκεί φαίνεται η Πάρος και η Δήλος. Καλές βουτιές σ' όλους σας!




  Όλα τα ωραία, κάποτε τελειώνουν,
  αλλά θέλω να ελπίζω
  ότι τα πιο ωραία έρχονται προσεχώς ;)





Τρίτη 6 Ιουλίου 2010

Λίγη "πουστιά" & ένα μήλο την ημέρα.... και οι φουρτούνες πάνε πέρα ;)


Τώρα, θα μου πείτε τι λέω παραπάνω... Τίποτα λιγότερο και τίποτα περισσότερο, απ’ αυτό που όλοι έχουμε διαπιστώσει! Η πούστικη συμπεριφορά (καμία σχέση με την σεξουαλικότητα, αν και δανείζεται κάποια στοιχεία της!) υπερτερεί αυτής της πουτανιάς, γι' αυτό άλλωστε και οι γυναίκες δεν είναι τόσο επιτυχημένες, όπως οι “άλλοι”. Οι γυναίκες, σέρνουν καράβι με το “μήλο” τους, αλλά "αυτοί" μας “λύνουν και μας δένουν”, γιατί ελίσσονται, όσο καμία γυναίκα δεν μπορεί ;-)

Τι είναι πουστιά;


Όλοι οι άνδρες έχουν την πουστιά μέσα τους, όπως και όλες οι γυναίκες έχουν την πουτανιά μέσα τους. Αυτός είναι και ο λόγος που οι άνδρες υπερτερούν στην σύγκριση, όσον αφορά το πόσο καλά περνάνε μέσα σε μία διαπροσωπική σχέση, όταν φύγουν τα αισθήματα για τη συμβία τους. 

Αφού, παραπάνω σας παρέπεμψα στην επεξηγηματική ανάρτηση για κάποιες μόνο ερμηνείες της πουστιάς - μακάρι να έχω και τις δικές σας εκδοχές! - λέω να μοιραστώ μαζί σας και κάποιες δικές μου προσωπικές σκέψεις, σχετικά με τις διαπροσωπικές σχέσεις. Τελικά, κάποτε έρχεται μια μέρα που συνειδητοποιείς, πως κανείς που στάθηκε δίπλα σου, δεν άξιζε να είχε σταθεί, γιατί πάνω απ’ όλα σ’ ενδιέφερε η αυτοεπιβεβαίωση... και τίποτε άλλο. Τι κρίμα, να μην σε είχες εκτιμήσει περισσότερο εσύ ο ίδιος και να περίμενες να το κάνουν οι άλλοι!


Αναρωτήθηκα... Πόσο πιο εύκολο είναι να επισκεφθείς ένα εκτιμητή για να εκτιμήσει ένα ακίνητο, ένα κειμήλιο ή ένα δαχτυλίδι και πόσο δύσκολο τελικά, είναι να σε "κοστολογήσεις"; Ε, λοιπόν θεωρώ ότι μ' "εκτίμησα" - επιτέλους - και διαπιστώνω πως σπαταλήθηκα και έγινα είδος προς ανάλωση σε "άγουρα χέρια" και συμφεροντολόγους "φίλους". (Προς αποφυγή παρεξηγήσεων, δεν βγαίνω στην αγορά προς διάθεση, γιατί απλούστατα, καμία γυναίκα που σέβεται και εκτιμά την αξία της δεν το κάνει).

Πάντως, καλά να πάθω και ας πρόσεχα... Μόνο που, όπως λέει και ο λαός, είναι να μην ξυπνήσει ο βλάχος και...(τα ευκόλως εννοούμενα, παραλείπονται). Σίγουρα, καταλάβατε τι "υπερτίμηση" θα μου κάνω από δω και πέρα! Θα επιλέξω με ποιους θα παραμείνω φίλη και θα είμαι πιο επιλεκτική στις παρέες μου. Φυσικά και δεν σας αφορά, αλλά σας το λέω, γιατί μάλλον μετ' από αυτές τις διαπιστώσεις μου, δεν βλέπω να με χωράνε τα βαλκάνια... Θα μου πείτε τώρα: Πάει το καβάλησε το καλάμι. Δεν έχετε και άδικο, γιατί σε λίγο με βλέπω για τη Σελήνη! χα χα χα

Καιρό τώρα, ήξερα πως κάτι δεν πήγαινε καλά με τα προσωπικά μου, αλλά ποτέ δεν μου πέρασε από το μυαλό, ότι ίσως, απευθυνόμουν σε ακατάλληλη για μένα "αγορά". Διευκρυνίζω, ότι η διαπίστωση αυτή αφορά στην πλειονότητα των σχέσεών μου. Το ότι η "αγορά" ήταν μικρή (κυριολεχτικά και μεταφορικά), το ήξερα, αλλά ποτέ δεν με προβλημάτισε, δυστυχώς. Είπα να κυκλοφορήσω και λίγο παραπέρα και γιατί όχι... και πιο κάτω ηλικιακά. Αφού με παίρνει με τα χίλια, ειδικά μετά το νέο μου ανανεωμένο look, αλά Halle Berry, - το οποίο μου έγινε δώρο, χωρίς να το προλάβω καν να το σκεφθώ. Μου είπαν πως πρέπει να ανανεωθώ και εμφανισιακά και να αποκτήσω μια κατάλληλη εμφάνιση με την νέα μου προσωπικότητα. Γιατί λοιπόν, να με περιορίζω η γυναίκα; Μέχρι και τα αυτιά μου τρύπησα για πρώτη φορά,  χωρίς μάλιστα να έχω περιθώρια να το αποφασίσω. Προβλέπω, σε λίγο, να μην γλυτώνω και το piercing στη μύτη. Προχτές, παρά τρίχα να μου γίνει και αυτό άνευ χρεώσεως, αλλά κρατήθηκα... προς το παρόν! χα χα

Εδώ λένε... Είναι να μην ξύπναγε το βλήμα! lol

Έτσι καταλήγω πως πρέπει να υπολογίζω λίγο τους άνδρες, ειδικά μέχρι να περάσουν από έγκριση. Είπα να 'μαι πιο συμφεροντολόγα και χωρίς ιδιαίτερα αισθήματα, μέχρι να περάσει από το test drive κάποιος, γιατί όσο "συμμετείχα" μ' όλο μου το είναι και δεν την έβγαζα καθαρή και επιπλέον, μόνο χασούρα χρόνου είχα... Άσε που έτσι, ήδη έχω και τα τυχερά μου. Φυσικά, θα έχω το νου μου, ώστε να μην μου ξεφύγει κάποιος θησαυρός από μπροστά μου, γιατί δεν σκοπεύω να τον ψάχνω στο βυθό. Στον αφρό θα είμαι, όπως το κοχύλι της προηγούμενης ανάρτησης...


 ;)
Τραβάω λοιπόν σ' ΟΛΑ μια κόκκινη γραμμή.
_

Σάββατο 3 Ιουλίου 2010

I am swimming in an ocean all alone


Μαργαρίτα, σ' ευχαριστώ για άλλη μία φορά για το όμορφο δώρο που μου έκανες



Ελπίζω να σου αρέσει το πρώτο βίντεο και η φωτογραφία, αφού και τα δύο έχουν τα αγαπημένα μας δελφίνια. Αφιερωμένα σε σένα  :)


Έπεσα για να κολυμπήσω κι άφησα την καρδιά μου πίσω.

Άφησα την καρδιά μου χάμω σαν το κοχύλι μες στην άμμο.

Πέρασαν όλες οι κοπέλες με τα μαγιό και τις ομπρέλες.

Ύστερα πέρασαν οι φίλοι κανείς δεν βρήκε το κοχύλι.

Χρόνους και χρόνους κολυμπάω που να' ναι η αγάπη για να πάω.

Έφαγε η θάλασσα τον βράχο κι έμεινε το νησί μονάχο.

Πέμπτη 1 Ιουλίου 2010

Αλήθεια, γιατί είναι πιο δύσκολο να αγαπήσουμε -εκτιμήσουμε- τον ίδιο τον εαυτό μας;

Απόψε, μια φίλη με συμβούλεψε να διαβάσω βιβλία του Χόρχε Μπουκάι. Ψάχνοντας στο internet για να μάθω περισσότερα γι' αυτόν και τα βιβλία του, βρήκα το ακόλουθο βίντεο και βρήκα αποσπάσματα από τα βιβλία του. Έτσι, θέλησα να μοιραστώ μαζί σας, ότι είδα και με άγγιξε. Πραγματικά, αξίζει να δείτε όλο το βίντεο με την ιστορία "Η Αληθινή αξία του δαχτυλιδιού".


"Δεν μπορώ", του είπα. "Δεν μπορώ!". "Σίγουρα;" με ρώτησε αυτός. "Ναι. Πολύ θα ήθελα να μπορούσα να σταθώ μπροστά της και να της πω τι νιώθω... Ξέρω, όμως, ότι δεν μπορώ."  *



Στο βιβλίο "Να σου πω μια ιστορία", ο νεαρός Demian προσπαθώντας να ανακαλύψει τον εαυτό του, επισκέπτεται ένα ψυχαναλυτή, που χρησιμοποιεί μια εντελώς διαφορετική μέθοδο ψυχανάλυσης. Σε κάθε συνεδρία αφηγείται στον ασθενή μια διαφορετική ιστορία, με την οποία, προσπαθεί να φωτίσει το μονοπάτι του προς την αυτογνωσία.  




Θέλω να με ακούς, χωρίς να με κρίνεις


Θέλω τη γνώμη σου, χωρίς συμβουλές


Θέλω να με εμπιστεύεσαι, χωρίς απαιτήσεις


Θέλω τη βοήθειά σου κι όχι να αποφασίζεις για μένα


Θέλω να με προσέχεις, χωρίς να με ακυρώνεις


Θέλω να με κοιτάς, χωρίς να προβάλεις τον εαυτό σου σε μένα


Θέλω να μ΄ αγκαλιάζεις, χωρίς να με κάνεις να ασφυκτιώ


Θέλω να μου δίνεις ζωντάνια, χωρίς να με σπρώχνεις


Θέλω να με υποστηρίζεις, χωρίς να με φορτώνεσαι


Θέλω να με προστατεύεις, χωρίς ψέματα


Θέλω να πλησιάζεις χωρίς, να εισβάλλεις


Θέλω να ξέρεις τις πλευρές μου που πιο πολύ σε ενοχλούν,


να τις αποδέχεσαι και να μην προσπαθείς να τις αλλάξεις


Θέλω να ξέρεις...


πως σήμερα σήμερα μπορείς να βασίζεσαι πάνω μου...


Χωρίς όρους.



Το παραπάνω είναι απόσπασμα από το βιβλίο "Ιστορίες να σκεφτείς". Τι κρίμα να μην το είχα διαβάσει νωρίτερα... πριν κάνω (σχεδόν όλα) τα παραπάνω -που αναφέρει ο Χόρχε- στην τελευταία μου σχέση. Τώρα πια, παρότι αποτελεί παρελθόν για μένα, αναρωτιέμαι αν θα είχα συνειδητοποιήσει τα παραπάνω, διαβάζοντας το βιβίο αυτό του Χόρχε. Τι να είχε αλλάξει, άραγε; Ίσως και τίποτα... Αλήθεια, πόσο εξωφρενικό μου φαίνεται τώρα, ότι ότι όλα αυτά τα έχω αναπαράγει και γω η ίδια σε πρώην σύντροφό μου. Ακόμη πιο περίεργο γεγονός είναι ότι ακριβώς τα ίδια, είναι συμπεριφορές γνώριμες σε μένα, από παλιότερα, αφού έχουν εκδηλωθεί στο άτομό μου από άτομα που νοιάζονταν για μένα!! χα χα χα Μόνο, που το τραγικό της υπόθεσης είναι ότι εγώ που έπρεπε να με αγαπάω πιο πολύ από εκείνους, τα δέχτηκα και μετέπειτα τα αναπαρήγαγα η ίδια σε εκείνον που ήταν πλάι μου...

Αλήθεια, ποιον κοροϊδεύουμε όταν γυρεύουμε την αγάπη, χωρίς να έχουμε μάθει να αγαπάμε εμάς τους ίδιους;;;; Δυστυχώς, ή ευτυχώς, η ζωή μου έφερε έτσι τα πράγματα για μένα, που τώρα τελευταία, με αγαπάω όλο και πιο τρελά…, παρότι δεν μ' αγαπάει όσο παλιότερα η ίδια! Τι κρίμα... Σας το είπα και στην προηγούμενη ανάρτησή μου. Πάντα μου άρεσε πολύ να ταξιδεύω και ίσως επιτέλους, να έφτασε η ώρα για ένα μεγάλο ταξίδι μου. Αυτό ίσως, θα είναι ότι καλύτερο για να με αγαπήσω εκ βαθέων!!! Δαπανηρό, ε; Ε, τι να κάνουμε; Αυτά που αξίζουν περισσότερο είναι εκείνα που είτε στοιχίζουν πολύ, είτε είναι απαγορευμένα! ;)


* P.S.  Εδώ, θέλω να σας δηλώσω, πως έχω διαπιστώσει πως μπορώ να κάνω αυτό που δεν μπορούσε ο Demian... Το έχω κάνει, ουχί μία φορά -και γραπτώς στη ζωή μου και τετ α τετ. Βέβαια, δεν θα σας πω ότι το ευχαριστήθηκα, γιατί θα έλεγα ψέματα. Μπορώ όμως, να σας πω ότι έχω βρεθεί μπροστά στον άλλον, παρότι ήξερα κατά βάθος πως με έβλεπε (ή μάλλον πως δεν με έβλεπε!), χωρίς να με νοιάξει αν θα φάω ζεστή τη χυλόπιτα! Είναι αυτό που λέμε, δεν μασάω, με τίποτα. Σκεφτείτε, ότι το έκανα, ακόμη και όταν ήμουν σίγουρη 99% ότι θα μου την σερβίρουν, αφού με είχαν προειδοποιήσει! Όμως, έχω μάθει πια να διεκδικώ αυτό που θέλω μ’ όλα τα κόστη και να μην με νοιάζει τι θα πει ο άλλος, αν θα το πάρει επάνω του, αν θα με κοροϊδέψει και τα λοιπά. Η περίπτωσή μου είναι αυτό που λένε, αδιόρθωτη ρομαντική και συνάμα, ρεαλίστρια.... Δεν ξέρω, αν με καταλαβαίνετε, αλλά αρκεί που με καταλαβαίνω εγώ! χα χα χα

Σημείωση: Ε, γι’ αυτό τουλάχιστον μου οφείλω ένα μπράβο. Ευτυχώς, υπάρχει και κάτι σ’ αυτήν την ανάρτησή μου, για να καυχηθώ… μετά την ταπείνωσή μου! Έχω μεγάλο τσαγανό μου (παρότι δεν μου το έχουν πολλοί) και διακατέχομαι από μεγάλη τόλμη. Δεν διστάζω σε τίποτα, αρκεί να είμαι σίγουρη ότι το θέλω. Τυχαίο; Δεν νομίζω! Μάλλον, είναι γιατί - τρομάρα μου - είμαι όλη, μια “Τόλμη και Φαντασία”.

Δευτέρα 28 Ιουνίου 2010

I ♥ San Francisco (¸.·´(¸.·´ (¸.·¨¯`♥



(¸.·´(¸.·´ (¸.·¨¯`
Όνειρο ζωής για μένα, είναι να είμαι καλά, ώστε να μπορώ να ταξιδεύω, να ταξιδεύω, να ταξιδεύω. Ακόμη και στα όνειρά μου, όλο ταξιδεύω, αεροπορικώς, οδικώς, με τρένο ή με πλοίο. Τυχαίο; Δεν το νομίζω!

Ο top προορισμός όμως, που δεν έχω καταφέρει ως σήμερα να επισκεφτώ, είναι το San Francisco και γενικότερα η πολιτεία της California. Πρόσφατα, αυτή η εκπληκτική πόλη, έγινε ένας νέος προορισμός της αεροπορικής εταιρείας SWISS. Πολύ καιρό ήταν στόχος για μένα να το επισκεφτώ, αλλά τώρα, δεν ξέρω γιατί, ένιωσα περισσότερο από ποτέ αυτήν την ανάγκη. Άλλωστε, τι κρίση και ξεκρίση, για ένα όνειρο ζούμε! Η ζωή είναι πολύ μικρή και θέλει καλοπέραση. Δεν σας το λέω, γιατί ψάχνω χορηγό. Κάθε άλλο! Το ωραίο για μένα θα ήταν να καταφέρω να πραγματοποιήσω μόνη μου αυτό το ταξίδι, όπως συνηθίζω. Να μην βασιστώ σ' άλλες πλάτες και να το οργανώσω η ίδια. Φυσικά, δεν θα με χαλάσει αν συμπέσει και είναι ταξίδι του μέλλιτος ;)


Κάθε άλλο! Αυτό θα είναι πιο super. H πόλη είναι χτισμένη πάνω σε 43 λόφους και έχει σήμα κατατεθέν την γέφυρα Golden Gate, τα βικτωριανά σπίτια, τα τραμ της που "γλυστρούν" στις κατηφόρες και την China Town. Όλα τα παραπάνω, συνθέτουν αυτό που είναι γνωστό ως  "The city by the Bay". Θαυμάστε την, στο παρακάτω βιντεάκι!
(¸.·´(¸.·´ (¸.·¨¯`

 

© Copyright 
All rights reserved for the above dots ;)